بررسی کلی:
شروع این ترک یا بهتر است بگوییم آلبوم، نت های دارک و غمناک اقتباس شده از سبک راک، نوید سبکی نو و تلفیقی از آلبوم را می دهد که در سرتاسر آلبوم شاهد آن هستیم.
این ترک با مضمون \"بی تاب برای شروعی دوباره\" قطعا بهترین انتخاب برای شروع آلبوم است. آوازخوانی مهراد در این ترک با تحریر بی نقص و کاملا بجا اجرا شده است بطوری که زمینه بسیار مناسبی برای اجرا و رپ کردن سامان ویلسون شکل داده است و درنتیجه ما با تلفیقی تمام عیار و موفق از ژانر های رپ/راک/الکترو طرف هستیم که سبکی نو از آلبوم را در همان آغاز و شروع کار به رخ می کشد.
بررسی جزئی:
در این ترک و در شروع به اشتباه درمی یابیم که با آهنگی احساسی طرف هستیم... ولی با شنیدن صدای پیانو به سان تیک تاک ساعت همه تصورات کوتاه ما دور انداخته شده و با شروع مهراد هیدن استارت این پروژه خورده می شود
مهراد به مثال گذشته بر روی نت های اجرا شده پیانو اجرای خود را شروع کرده و در نبود درام و ریتمی مشخص به اجرای خود ادامه می دهد. به صورت فید مانندی مهراد گام ها و و ارتفاع نوت ها را به صورت تصاعدی افزایش داده تا پایان اجرای خود در این قسمت
اتمام پایان مهراد مصادف می شود با شروع درام که از کیک و یک های_هت با فاصله های بسیار کم و پیوسته که در حد فاصل نواخته شدن کیک و کلپ به صدا در می آید
شروع سامان ویلسون با افکتی که بر روی صدایش قرار داده شده می تواند شنونده هایی که طرفدار او هستند را برای شنیدن واضحتر صدایش تشنه تر کند
اجرای سامان به مانند یک اجرایی که انتظار میرفت بر روی ریتم و موج به وجود آمده توسط درام و پس از پاساژی کوتاه آغاز شده... البته در میزان های پایانی این ورس بعد از کلپ ها صدایی اسنیر مانند شنیده می شود که می توان اینگونه تصور کرد که این ترفند برای آماده سازی گوش شنونده برای شنیدن کوروس کار به مانند اجرایی در شروع کار با این تفاوت که این بار بر روی درام باشد استفاده شده است
در ورس دوم هم با چیزی شبیه به ورس اول طرف هستیم... ساختار کلی ورس ها به این صورت است که در هشت میزان ابتدایی ما با نت هایی لوپ مانند و بدون تغییر مواجه هستیم ولی از بعد میزان هشتم و با شنیدن کیک هایی پشت سر هم پترنی جدید اضافه شده و به تکامل بیت در این قسمت کمک کرده که اکثرا این امضای مهراد هیدن بر پیکره موزیک هایی است که تا به الان ساخته است.
بررسی فنی:
حدس زدن ژانر این ترک شاید برای گوش های غیر حرفه ای (حتی بعضا نیمه حرفه ای) سخت باشد. شخصا شنیده ام که آهنگسازی اینکار با نمونه های خارجی چون لینکین پارک مقایسه شده است که نوعی قیاس مع الفارق میباشد. ژانر nu-metal که حتی لینکین پارک هم در مقایسه با گروه اسطوره ای Korn چیزی برای عرضه ندارد، خصوصیات خاص خود را داراست. در \" بی تاب\" اثری از درام و حتی خوش بینانه تر کیک های عمیق، سنگین و کوبنده نیست. گیتار الکترو هم نقشی ملموس و عیان در این اثر ندارد. پس با همین 2 مثال نقض، بدون اشاره به تکنیک ها و خصوصیات وکال مخصوص این سبک (برای مثال hit کردن نت های بالا) مقایسه با لینکین پارک و دیگر مثال های خارجی را تمام می کنیم. اما اگر دوباره به خود آهنگ رجوع کنیم، این اثر نیز در نوع خود دوست داشتنی و بدون اشکال است. فضاسازی خوب یکی از خصیصه ها و برگ های برنده این اثر میباشد که با درون مایه و موضوع شعر کاملا همآهنگ و سینک است. شروع کار (همان موضوعی که باعث درک غلط و مقایسه با گروه هایی چون لینکین پارک می شود ) در تایم 01:15 پس از کوروس اینترو مانند بسیار خوب و بجاست. در ادامه با شروع رپ کردن خواننده، شاهد یک افکت دیگر بر روی صدا و البته میکس/مستری قوی هستیم.
بررسی محتوا و مفهوم ترک:
تلفیق خلـاقانه ای که در آهنگ انجام شده، به طوری است که از شنونده غیر حرفه ای تا شنونده ثابت رپ را به خودش جذب می کند.
کوروس توسط مهراد به زیبایی هر چه تمام تر اجرا شده و هر گوشی را جذب خودش می کند. این آهنگ به طور قطع بهترین انتخاب برای شروع آلبوم بود، به شکلی که مخاطب با پیشینه ذهنی ای که از غیبت سامان دارد احساس می کند سامان راجع به مشکلـاتی که باعث این غیبت و جنگیدن و حضور دوبارش شده، صحبت می کند. در حالی که فرا این نگاه به چیزی بیش از این مشکلات و مسائل کلی می پردازد.
بیتاب را میتوان داستان یک آدمی که باز هم برای چندمین بار شکست میخورد و به چیزایی که تعریف می کند نمی رسد، دید!.... بیتاب توصیف حس لحظه هایی است که بعد از مدت ها، ناگهان به قدرتت ایمان می آوری و به آن چیزی که درونت است وصل میشوی! به علـاوه اینکه آهنگ اول، یک دید کُلی راجع به آلبوم را بیان می کند که باعث می شود موضوعیت کلی آلبوم به مخاطب القا شود. سامان از شروع ورس یک تا پایان ورس دو، با قلم قدرتنمدش راجع به جنگیدن و سختی ها و توانایی هایش صحبت می کند و نوعی غرور و امید را به مخاطب منتقل می کند که بسیار تاثیر گذار است. در سراسر شعر آرایه اغراق به چشم میخورد که میتوان گفت به بهترین نحوه استفاده شده و کاربرد قافیه های غیر کلیشه ای و البته چند هجایی ( بخصوص در ورس دوم ) تاثیر گذاری شعر را بیشتر کرده است.